#21

Humor to prawie zawsze gniew z nałożonym makijażem.
Stephen King, "Worek kości"

#20

Quirm był miłym, spokojnym i praworządnym miastem, a rada miejska zachowywała go w takim stanie za pomocą polityki karnej, łączącej maksimum odstraszania i minimum możliwości recydywy.
Terry Pratchett, "Złodziej czasu"

#19

Tydzień później Marty'ego wyrzucono, bo nie płacił za pokój, a ja dostałem pracę w zakładzie paczkowania mięsa. Po drugiej stronie ulicy było kilka meksykańskich barów. Lubiłem je. Wchodziłem tam do pracy, czuć było ode mnie fetor krwi, ale widocznie nikomu to nie przeszkadzało. Dopiero w drodze do domu, w autobusie, ludzie kręcili nosami i patrzyli na mnie krzywo, a ja znów mogłem poczuć się podły. To pomagało, naprawdę pomagało.
Charles Bukowski, "Facet z ikrą" [opowiadanie ze zbioru "Na południe od nigdzie"]

#18

"Facet jest okropny w łóżku. Nie znoszę, jak mnie pierdoli" - mówiła Jane. Pomyślałem sobie, że jemu teraz pewnie mówi to samo o mnie.
Charles Bukowski, "Faktotum"

#17

Słońce było zmęczone, jedne samochody jechały na zachód, inne na wschód - a mnie nagle zaświtała myśl, że gdyby tak każdy pojechał w tym samym kierunku co inni, to od razu wszystko by się rozwiązało.
Charles Bukowski, "Faktotum"

#16

Cywilizacja, cywilizacja, smog i morderstwa, to bez porównania przyjemniejsze. Szaleńcy i pijacy są ostatnimi świętymi na świecie.
Charles Bukowski, "Bez szyi i zły jak wszyscy diabli" [opowiadanie ze zbioru "Na południe od nigdzie"]

#15

- Myślisz, że te drzazgi w rękach dotrą do naszych serc?
- Nie ma mowy; to byłby nadmiar szczęścia.
Charles Bukowski, "Dwóch pijaczków" [opowiadanie ze zbioru "Na południe od nigdzie"]

#14

- Jak się chce być głupim, trzeba być twardym.
Andrzej Sapkowski, "Lux perpetua"

#13

Jego ruchy można by opisać jako kocie, tyle że nie zatrzymywał się co chwilę, by spryskać teren uryną.
Terry Pratchett, "Straż nocna"

#12

- Wróg musi istnieć - to absolutna podstawa: móc kogoś nienawidzieć, pragnąc go zabić przy pierwszej okazji. To podpora całego naszego systemu wartości, który utrzymuje porządek i sprawia, że nie zaczynamy się zabijać nawzajem.
Rafał Kosik, "Vertical"

#11

- Są miejsca, w których witają nas chętnie - powiedziała Triolet. - W innych uważają nas za natrętne chwasty albo chorobę, coś co należy poddać natychmiastowej kwarantannie i wyeliminować. Ale gdzie kończy się zaraza, a zaczyna sztuka?
Neil Gaiman, "Jak rozmawiać z dziewczynami na prywatkach" [opowiadanie ze zbioru "Rzeczy ulotne [cuda i zmyślenia]"